Stof en zand. Stenen en kiezels..
Kloven en bergen. Oneindige woestijn.
Hitte. Extreme hitte. Warm. Dorst. Zoutpillen. Bivouac. Lopen. Stappen.
Kruipen. Klimmen. Zandstorm ‘s nachts. Slaapzak vol zand. Tent. Lachen. Huilen. Chaos.
‘s Avonds eigen potje koken. Geen fancy hotel, lekker bedje, douche na de inspanning.
Geen banaantje aan de checkpoints. Eigen eten in de rugzak. Zwaar. Slaapmat stuk vanaf de eerste dag. Dus slapen op de grond. Weinig slaap.
Moe. Vermoeid.
De dubbele marathon.
De onvermijdelijke uitputting.
De prachtige sterrenhemel.
De pijn.
De euforie.
De voldoening.
En nog 100 andere emoties en gevoelens na 237 km ploeteren door de woestijn. Het circus in het zand is voorbij maar de trots blijft voor altijd.

Na amper 6 maanden trainen en als één van de jongste Belgen ooit aan de start van deze race, haal ik de eindmeet. Ik neem vrede met een 248 ste plaats op 1050+ deelnemers in het eindklassement.